بحران آب از نگاه زنده‌یاد قانعی‌راد
به گزارش تاسیسات نیوز، دکتر سیدمحمدامین قانعی‌راد، جامعه‌شناس ایرانی، رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران و عضو هیات علمی و استاد جامعه‌شناسی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور بود. وی در سن ۶۳ سالگی و پس از دوره‌ای تحمل بیماری سرطان، در شامگاه ۲۴ خردادماه ۹۷ درگذشت. قانعی‌راد علاوه بر تدریس در دانشگاه صاحب تالیفات ارزشمندی بود. کتاب هایی همچون:
– ساختار مدیریت نظام علمی کشور
– نظام علمی کشور در برنامه سوم توسعه
– ناهمزمانی دانش: روابط علم و نظام‌های اجتماعی – اقتصادی در ایران
– تبارشناسی عقلانیت مدرن (قرائتی پست مدرن از اندیشه دکتر علی شریعتی) ویراسته بیژن عبدالکریمی
– جامعه‌شناسی رشد و افول علم در ایران
– تعاملات و ارتباطات در اجتماع علمی تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ۱۳۸۵
– مشارکت سیاسی و اجتماعی نخبگان
– تحلیل فرهنگی صنعت
جامعه‌شناسی کنشگران علمی در ایران با همکاری فرهاد خسروخاور
سال گذشته نشستی با عنوان «آب و رویکرد‌های نو در گذر تاریخی ایران؛ یک دهه همکاری ملی آب» با حضور استادان جامعه‌شناسی، ارتباطات و کارشناسان حوزه آب، در خانه اندیشمندان علوم انسانی تهران برگزار شد. دکتر قانعی‌راد از جمله سخنرانان این نشست بود.
او در بخشی از سخنانش چنین گفت: جامعه ایران باید از نگاه و هژمونی تفکر مهندسی در مسائل مختلف از جمله مساله آب عبور کند و به سمت اجتماعی کردن مسائل به پیش برود. زمانی که کودکی بیش نبودیم و در سال اول ابتدایی، در درس «بابا آب داد» فکر می‌کردیم، آب را فهمیدیم اما «باید آب را تعریف کنیم.» هنوز تعریفی مشترکی از این مایع حیات‌بخش نداریم، بنابراین اولین مساله برای حل بحران آب، تعریف مساله آب است که باید در این زمینه فعالیت بهتری صورت بگیرد.
همچنین در بخش دیگری از سخنرانی خود گفت: از سال ۸۸ به بعد مصوبه‌ای داریم که محصولات پتروشیمی به‌جای عرضه در بورس، به تدریج در بازار آزاد با حواله‌های سازمان ذی‌ربط توزیع می‌شود و براساس گزارش‌های کارشناسی، این مصوبه سالیانه ۷۰۰ میلیارد تومان رانت برای برخی ایجاد می‌کند، گروه‌هایی زیر لفافه طرح برای تولید و اشتغال این حواله را دریافت کرده و خارج از بورس محصولات را جابه‌جا می‌کنند و این منابع مالی زیادی برای صاحبان این رانت‌ها دارد.
اینکه گفته می‌شود در شرایط نبود اشتغال نباید شعار زیست‌محیطی داد، بدترین شکل پرداختن به مسائل در کشور است، این رویه مجموعه منازعات بین جامعه مدنی، دولت و بازار (به‌ویژه بخش صنعتی بازار) را تشدید می‌کند، این منازعات به بحران‌ها دامن می‌زنند.
انتهای خبر